Zespół figuralny prezbiterium Kościoła Trójcy Świętej w Korfantowie

Dominującym elementem dekoracyjnym Kościoła pw. Trójcy Świętej w Korfantowie jest zespół figuralny prezbiterium, wyodrębniony podwyższeniem, kamienną balustradą i łukiem tęczowym wspartym na filarach.
Centralną częścią kompozycji figuralnej jest Trójca Święta w otoczeniu aniołów i świętych. Ciało Chrystusa wiszącego na krzyżu jest w sposób nadnaturalny powiększone, mierzy bowiem ponad trzy metry. Wyżej znajduje się, dynamicznie ujęte, wyobrażenie Boga Ojca. Całość jest opasana wieńcem z obłoków, z którego wynurzają się postacie aniołów (9 mniejszych i 2 większe). Mieści się tu także szereg przedmiotów o symbolicznej wymowie:

korona – symbol władzy najwyższej,

palma – symbol pierwszeństwa,

księga zamknięta na siedem pieczęci – symbol wyroków Bożych w sprawie losów świata,

słońce – symbolizujące siły natury podporządkowane stwórcy,

jabłko królewskie – symbolizuje sferę kosmiczną, świat, kulę ziemską,

korona (podszyta gronostajem i zwieńczona krzyżem) – symbol władzy świeckiej, uzależnionej od woli Boga,

dwie obręcze, splecione jak ogniwa łańcucha – wskazujące na nierozerwalność zasad wiary chrześcijańskiej.

Część centralną dopełnia trzecia postać Trójcy Świętej – Duch Święty, przedstawiony w postaci gołębicy. „Grupie Trójcy Świętej” towarzyszą cztery posągi męskie:

św. Piotr (trzyma w rękach księgę i dwa klucze),

św. Paweł (trzyma księgę i miecz),

św. Pius X (z tiarą na głowie, w ręku trzyma laskę zakończoną krzyżem papieskim z trójlistkami),

św. Bonifacy (na głowie ma mitrę biskupią, w lewej ręce trzyma pastorał, w prawej – krzyż łaciński).

Głównej części figuralnej towarzyszą dwie grupy rzeźb na bocznych ścianach prezbiterium. W układach tych dominują posągi umieszczone w niszach ściennych, zamkniętych dwoma kolumnami po bokach i płytą gzymsową u góry. Na płytach stoją apostołowie, po pięciu z każdej strony. Posąg umieszczony w niszy północnej przedstawia scenę powrotu syna marnotrawnego. W niszy południowej widzimy archanioła Rafała i siedzącego Tobiasza – starca, który właśnie odzyskał wzrok.